De ervaring van Jeske van Roekel
“
Ik kwam terecht bij het ongeluk. Door de vragen die Sissy me stelde, werd mijn herinnering steeds duidelijker.
Minder zelfvertrouwen
Door gebeurtenissen in de afgelopen jaren was ik allang niet meer echt mezelf. Meer gesloten, minder zelfvertrouwen. En waar dat nou precies aan lag wist ik niet. Ik had me voorgenomen dat 2020 anders zou worden en in het teken van zelfontwikkeling zou staan. Sissy, die ik ken van een opleiding, vertelde over PMA en ik zag een kans. Ik had al één PMA sessie gehad via Zoom, toen we hadden afgesproken samen een hapje te gaan eten.
Auto-hoofdpijn
Lange tijd had ik last van hoofdpijn na een lange autorit. Erg vervelend die autohoofdpijn. Regelmatig hield deze hoofdpijn vervolgens nog een paar uur aan. Ergens in het voorjaar van 2020 had ik een aantal live dagen van een opleiding. Ik ging er met de auto naartoe. Sissy en ik hadden afgesproken die avond een hapje te gaan eten. Ik had weer hoofdpijn van de lange autorit, maar wilde het etentje niet afzeggen. We hebben de hele avond gezellig gekletst maar de hoofdpijn bleef aan. Sissy vroeg of ze een paar vragen mocht stellen. Dat mocht.
Herinnering werd steeds duidelijker
Ze vroeg me te vertellen over de autorit. Op welk moment begon de hoofdpijn? Wat nam ik op dat moment waar? Het begon toen ik een tankstation passeerde. Ik zag rode remlichten van een vrachtwagen en er was mist. Het was de weg waar ik op mijn 13e een ongeluk meemaakte. Na nog wat vragen kwam ik terecht bij dat ongeluk. Door de vragen die Sissy me stelde, werd mijn herinnering steeds duidelijker.
Ik zat naast de bestuurder en was op weg naar een trainingsweekend. Ik was wat in mijn tas aan het rommelen die tussen mijn voeten stond. Ik had rode schoenen aan. Plots hoor ik piepende banden. Er wordt geremd en ik voel een hand die me tegenhoud. Ik stoot nog net niet mijn hoofd tegen het dashboard maar wordt wel hard terug in de stoel geduwd door het plots remmen. Ik kijk op en zie rook en een witte auto die ons op een haar na mist en zo voor ons de vangrail in rijdt. De rest van de dag had ik hoofdpijn.
Vervolgens vroeg ze of ik overeenkomsten kon opnoemen tussen de autorit van die dag en het moment van het ongeluk. Die waren overduidelijk:
- In de auto
- Onderweg naar een opleiding/training
- Mist en rook
- Rood van de remlichten en rood van de schoenen
Geloof het of niet, de hoofdpijn verdween op het moment dat ik alles helder had voor mezelf! Ik was helemaal verbaasd. Ik kon het haast niet geloven. Ik had nooit kunnen bedenken dat de hoofdpijn door dat ongeluk ontstaan was. Maar ook niet dat de hoofdpijn verholpen kon worden.
De maanden erna merkte ik dat ik geen hoofdpijn meer kreeg tijdens of na een lange autorit. De echte test moest nog komen als ik weer naar de opleiding zou gaan. Door Corona duurde dit veel langer dan gepland. 26 juni was er weer een live dag van mijn opleiding. De autorit ging prima. Ik ben zonder klachten aangekomen. Nergens last van gehad. Ik heb nooit geweten dat dit ongeluk zo’n ding was, maar dat was het blijkbaar wel. Sinds ik dit weet is de hoofdpijn weggebleven!
In mijn eigen omgeving
Behalve tijdens dit etentje ging de coaching via Zoom of Skype. Het was fijn om in mijn eigen omgeving te zijn. Ik heb geen moment het idee gehad dat het live had gemoeten. De manier waarop Sissy de coaching doet voelt heel vertrouwd en rustig. Ik ken haar natuurlijk al wat langer, maar ik merk dat ze met PMA helemaal in haar element is. Ze gaf me het gevoel dat niets gek was en ik alles kon zeggen. Sissy is gewoon een heel leuk en fijn mens!
Eigenlijk zou iedereen die zich wel eens ergens teveel over opwindt (iedereen dus) eens een sessie moeten doen om te ontdekken waar dat vandaan komt. Ik merk dat ik er anders door ben gaan denken. Ik zit na 4 PMA sessies, eigenlijk 5 als je het etentje meerekent, al zo veel beter in mijn vel. Ik ben me onbewust meer bewust van wat ik doe.
Jeske van Roekel